Wybór wydarzenia

CZYŻ NIE DOBIJA SIĘ KONI Maraton taneczny jako walka o przetrwanie, a jednocześnie metafora życia w bardzo trudnych czasach? Taki chwyt zastosował amerykański pisarz Horace McCoy w powieści „Czyż nie dobija się koni’. Opublikował ją w roku 1935, odmalowując bezlitosny obraz Stanów Zjednoczonych w okresie Wielkiego Kryzysu. Oto w tancbudzie przy molo w Santa Monica gromadzą się pary. Mają tańczyć do upadłego, z dziesięciominutowymi przerwami co dwie godziny. Zwycięzcy dostaną tysiąc dolarów, reszta jedynie śmiertelne wyczerpanie. Wśród startujących są Gloria i Robert. Liczą, że dostrzeże ich ktoś z obecnych na widowni dużych graczy z Hollywood, a to otworzy im drogę do kariery. Nieśmiertelność powieści zapewnił wybitny film Sydneya Pollacka z wielką kreacją Jane Fondy. Jak zabrzmi „Czyż nie dobija się koni?” w Polsce, w Olsztynie, w roku 2023? Czy nie okaże się, że historia grupy desperatów walczących o nadzieję na lepsze życie to opowieść o nas, tu i teraz?
ZABICIE CIOTKI W "Zabiciu Ciotki" niczego nie możemy być pewni. Nawet tego czy do zabójstwa rzeczywiście dochodzi. Główny bohater niby morduje ciotkę. Niby martwego ciała próbuje się pozbyć, ale zabójstwo zna jedynie z literatury i obca mu jest praktyczna strona zagadnienia. I tu z pomocą przychodzi nie kto inny jak tylko sam trup ciotki, służąc wsparciem i praktyczną radą. Komedia to czy dramat? Dwa w jednym. Źródeł tej dwoistości trzeba szukać w rozchwianej kondycji samego bohatera. W jego silnie ironicznym stosunku do świata i samego siebie. Rekomendowany wiek: od 16 lat
DZIADY CZĘŚĆ II "Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, co to będzie, co to będzie" - pierwsze słowa II części "Dziadów" Adama Mickiewicza, może najsłynniejsze w całym arcydramacie Adama Mickiewicza, znów, po czterdziestu pięciu latach od ostatniej inscenizacji, zabrzmią z olsztyńskiej sceny. Inscenizacji najbardziej może tajemniczych fragmentów dzieła, składających się na Obrzęd, podjął się w Teatrze Jaracza wybitny węgierski reżyser Zoltan Balazs. Tym bardziej ciekawe zatem, jak artysta spoza naszego kraju odczyta kanoniczny dla nas tekst. Olsztyńska publiczność poznała spektakle Zoltana Balazsa dzięki ubiegłorocznemu festiwalowi Via Carpatia, gdzie gościł prowadzony przez niego Teatr Maladype z Budapesztu, pokazując oparty na prozie Brunona Schulza "Sierpień" oraz w wersji wideo inspirowaną "Iwoną, księżniczką Burgunda" Witolda Gombrowicza "Yvonne". Teraz jednak węgierski reżyser przyjął zaproszenie do pracy z zespołem Teatru Jaracza, w dodatku nad tak wyjątkowym utworem. Szykuje się prawdziwe teatralne wydarzenie. Rekomendowany wiek: od 12 lat
ŁATWE RZECZY To nie będzie zwykłe przedstawienie. Anna Karasińska, reżyserka, woli nazywać je pracą, a w tej pracy widzowie spotkają dwie charyzmatyczne aktorki: Irenę Telesz-Burczyk oraz Milenę Gauer. Artystki zmierzą się z zupełnie nietypowymi zadaniami i nowym sposobem działania. Jedno jest pewne – powstaje coś nieszablonowego, wychodzącego poza teatralne schematy. Anna Karasińska to reżyserka filmowa, teatralna i dramatopisarka, która stworzyła swój autorski, oryginalny styl. Jej pierwsza sztuka „Ewelina płacze” wystawiona w TR Warszawa okazała się sensacyjnym debiutem, który otworzył artystce drzwi do kolejnych teatrów. Rekomendowany wiek: od 16 lat
NA TROPACH SMĘTKA. PIEŚŃ ZIEMI MA WIELE GŁOSÓW Twórcy spektaklu podążają tropem dwuosobowej załogi „Kuwaki”, na którą składał się Melchior Wańkowicz i jego córka Marta „Tilla” Wańkowicz. Razem poznają mazurskie i warmijskie chałupy, wsie, jeziora, napotkanych mieszkańców i nastroje przemierzanego krajobrazu. Na oczach widza będzie powstawał teatralny reportaż pokazujący mikro i makrokosmos Mazur z portretem Mazura - z jego duszą i terenem, z którego wyrastał, z codziennym funkcjonowaniem, mową i jej odmianami oraz z jego uczuciowością i pragmatyzmem. Pojawi się też temat plebiscytu, który wymusił podziały. Można w tym dostrzec analogię do współczesnych technik populistycznych, faszystowskich rządów czy sposobów używanych w wojenkach wewnątrzkrajowych. Rekomendowany wiek: od 12 lat
NIEMIECKIE ŻYCIE „Niemieckie życie” to spowiedź Brunhilde Pomsel, osobistej sekretarki ministra propagandy Rzeszy, Josefa Goebbelsa. Opowieść o zarażeniu zbrodniczą ideologią i byciu trybikiem w maszynie faszystowskiego systemu snuje Pomsel u kresu życia w wieku 102 lat – rzeczowo, sucho, a przez to jeszcze bardziej wstrząsająco. Autorem monodramu jest wybitny dramaturg i scenarzysta Christopher Hampton. To jemu zawdzięczamy nagrodzony Oscarem scenariusz do niezapomnianych „Niebezpiecznych związków” z Glenn Close, Johnem Malkovichem i Michelle Pfeiffer, a ostatnio do „Ojca” z wielką rolą Anthony’ego Hopkinsa. W swej dramaturgii Hampton lubi zajmować się postaciami autentycznymi, czego dowodem zekranizowane przez Agnieszkę Holland „Całkowite zaćmienie” o związku poetów Arthura Rimbauda i Paula Verlaine’a. Zbigniew Brzoza, który spektakl wyreżyserował, jest mistrzem takiego właśnie nieoczywistego teatru moralnego niepokoju, w zespole Teatru Jaracza znalazł aktorkę do „Niemieckiego życia” idealną. To Irena Telesz-Burczyk, w roli, jakiej dotychczas jeszcze nie miała, może najtrudniejszej w całej karierze. Rekomendowany wiek od: 12 lat
PO NAS CHOĆBY KOSMOS Sybille Berg jest jedną z najbardziej znanych niemieckich dramatopisarek, znaną z oryginalnego, bezkompromisowego podejścia do palących społecznych tematów. „Po nas choćby kosmos” to jeden z najbardziej radykalnych jej tekstów. Pozbawiony tradycyjnie pojmowanej fabuły przenosi nas do Europy odległej przyszłości. Ludzie tak bardzo są zmęczeni demokracją i pozorną przynajmniej równością, że wprowadzają nowy, patriarchalny, oparty na przemocy ład. Władzę sprawują wyłącznie biali heteroseksualni mężczyźni o blond włosach i błękitnych oczach, pędzący na oklep na koniach po ulicach miast. W tej sytuacji grupa kobiet wybiera ucieczkę na Marsa, by tam zbudować podwaliny nowego społeczeństwa. Spektakl dyplomowy słuchaczy Studium Aktorskiego realizuje Dorota Androsz, znakomita aktorka związana z gdańskim Teatrem Wybrzeże. Androsz pracuje także jako reżyserka, ale wyłącznie wtedy, gdy poczuje więź z tematem i dostrzeże szansę na odważną formę przedstawienia. Jedno i drugie znalazła w „Po nas choćby kosmos”. Dlatego po tym dyplomie możemy spodziewać się niecodziennych w teatrze emocji.
SEKS, MIŁOŚĆ I PODATKI Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki – powiedział ponad dwieście pięćdziesiąt lat temu Benjamin Franklin. Bohaterowie komedii „Seks, miłość i podatki” ze wszelkich sił starają się zadać kłam owej ponurej podatkowej nieuchronności…jednocześnie coraz bardziej nieuchronnie popadając w karkołomne tarapaty. Narzeczona, która jest kochanką najlepszego przyjaciela swojego narzeczonego, najlepszy przyjaciel, który zdradza swoją dziewczynę z narzeczoną swojego najlepszego przyjaciela i który musi nagle na chwilę stać się żoną swojego najlepszego przyjaciela, jego zdradzana dziewczyna niemająca pojęcia, że jej chłopak jest chwilowo żoną swego najlepszego przyjaciela oraz matka narzeczonego, która chce poznać narzeczoną syna, a poznaje wścibskiego sąsiada i pijanego inspektora skarbowego, który zamiast liczyć podatki, podrywa mamusię narzeczonego i jego przyjaciela, który chwilowo musi grać rolę jego uroczej żony…Nadążacie Państwo? W tej szalonej komedii nikt nie wie do końca, kim kto jest naprawdę i naprawdę nikt nie wie, kim kto jest na niby… Rekomendowany wiek: od 12 lat